Àve Marîa zenéize

1. 
   Canpànn-a che séunni in mêzo a-o vèrde
   co-a vôxe secolâre e tànto câa
   in quésta pâxe l'ànima a se pèrde
   e i tò reciòcchi invîtan a pregâ:
   
   Àve Marîa a-o fâ da séia
   quànde inte l'ónbra s’ascónde o mâ.
   Àve Marîa co-o cheu sincêro
   e 'n câo pensiêro pe chi é lontàn.
   
   Àve Marîa pe chi va vîa
   co-a nostalgîa do sò fogoâ.
   
   Àve Marîa pe chi l'é in pénn-a,
   pe chi à 'na spìnn-a ciantà'nto cheu.
   
2. 
   E pàsan ôe, giórni, méixi e ànni!
   Chi nàsce, crésce, invêgia e sconpariâ...
   A vìtta a pàssa in mêzo a tànti afànni
   ma, sénpre, a tò vôxe ghe restiâ:
   
   Àve Marîa a-o fâ da séia
   quànde inte l'ónbra s'ascónde o mâ.
   Àve Marîa co-o cheu sincêro
   e 'n câo pensiêro pe chi é lontàn.
   
   Àve Marîa pe chi va vîa
   co-a nostalgîa do sò fogoâ.
   
   Àve Marîa pe chi l'é in pénn-a,
   pe chi à 'na spìnn-a ciantà'nto cheu.
   

Finalino
O Stélla Mâris Àve Marîa..
avàrda sénpre chi l'é pe-o mâ!

(Piero Bozzo, Agostino Dodero)